De lijkwade van Turijn
De lijkwade van Christus?
| Home | ||||
| 1 | Inleiding | Inleiding over de lijkwade van Turijn | ||
| 2 | Bijbel | Bijbelse geschiedenis van de lijkwade van Christus | ||
| 3 | Mandylion | De geschiedenis van het kleed van Edessa | ||
| 4 | Lijkwade | De geschiedenis van de lijkwade van Turijn | ||
| 5 | Onderzoek | Onderzoek van de lijkwade van Turijn | ||
| 6 | Conclusie | Conclusies over de lijkwade | ||
| 7 | Chronologie | Chronologie van de lijkwade |
 |
 |
 |
| Chronologie van de lijkwade. | ||
| 31 of 33 | Kruisdood, begrafenis, opstanding en hemelvaart van Jezus Christus. | |
| 216 | De Romeinen veroveren de Osroense stad Edessa. | |
| ±325 | Eusebius Pamphili (260-313), bisschop van Caesarea, beschrijft in zijn boek Kerkelijke Geschiedenis (The History of the Church) dat in het gemeentearchief van Edessa de bekering en genezing staan beschreven van Abgar (13-50 AD), de Syrische koning van Edessa. De Syrische boodschapper Ananias zou een brief van Jezus hebben meegekregen. Na Jezus hemelvaart zou de discipel Thaddeüs naar Edessa zijn gekomen. Eusebius plaatst deze gebeurtenissen in het jaar 340 van de Seleucidische jaartelling, dat is in ± 30 AD. | |
| ±425 | Een eeuw later is dit verhaal wat aangepast in de Doctrine van Addai. In deze legende heet de boodschapper Hannan. Deze krijgt geen brief mee van Jezus, maar zou zelf een portret van Jezus hebben gemaakt. Na Jezus hemelvaart zou de discipel Addai naar Edessa zijn gekomen. Deze gebeurtenissen zouden hebben plaatsgevonden in het jaar 343e jaar van de Seleucidische jaartelling, dat is in ± 33 AD. | |
| 525 | In een nis van de stadsmuur van Edessa wordt een opgevouwen doek gevonden, met de vermoedelijke afbeelding van het gezicht de gekruisigde Christus. Het kleed krijgt de naam Mandylion (= doek). | |
| 544 | Een aanval van het Perzische leger op Edessa wordt afgeslagen. Het beleg van de stad wordt gestaakt en dat wordt toegeschreven aan het kleed van Edessa. | |
| ±550 | In het Katharinaklooster te Egypte wordt het icoon Christ Pantocrator geschilderd. Het is een afbeelding van het gezicht van Christus, met een treffende overeenkomst met de lijkwade van Turijn. | |
| 639 | Edessa wordt veroverd door Arabische moslims. | |
| 943 | De Byzantijnse keizer Romanus stuurt zijn leger naar Edessa. Zijn generaal Curcuas verkrijgt het Mandylion in ruil voor 200 gevangen, zilver en de garantie dat Edessa niet meer zal worden aangevallen. | |
| 944 | Het kleed van Edessa komt aan in Constantinopel. Constantijn VII wordt keizer van Byzantium. | |
| 945 | De Byzantijnse keizer Constantijn VII laat gouden munten slaan met op de ene zijde een afbeelding van het Mandylion en op de andere zijde het hoofd van de keizer. | |
| ±950 | In het Egyptische Katharinaklooster wordt een schilderij gemaakt, van de Syrische koning Agbar, die het portret van Christus ontvangt. De koning lijkt op Byzantijnse keizer Constantijn VII en het portret lijkt op het opgevouwen kleed van Edessa. | |
| 1192 | In het Hongaarse Boedapest wordt een gebedenboek (het zgn. Pray Manuscript) gemaakt, met daarin een tekening, die allerlei overeenkomsten toont met de lijkwade van Turijn. | |
| 1204 | Constantinopel wordt geplunderd door kruisvaarders van de 4e kruistocht. Onder de kruisvaders zijn ridders van de orde van de tempeliers. Sindsdien wordt niets meer van het Mandylion vernomen. | |
| 1307 | Tempeliers worden door de Franse koning Filips de Schone veroordeeld wegens ketterij en terechtgesteld. | |
| 1309-1377 | Pauselijke zetel in het Franse Avignon (Babylonische ballingschap der pausen). | |
| 1312 | Paus Clemens V wordt gedwongen om de orde van de Tempeliers op te heffen. | |
| 1355 | Eerste bekende tentoonstelling van de lijkwade, in een kerk te Lirey (Frankrijk). Sommige pelgrims kregen een medaillon. | |
| 1453 | De lijkwade wordt verkocht aan hertog Lodewijk I van Savoye. Constantinopel wordt veroverd door de Ottomanen (Turken). De stad wordt 3 dagen lang geplunderd. Vanaf de 16e eeuw wordt de stad Istanboel genoemd. | |
| 1502 | De lijkwade wordt overgebracht naar kasteel Chambéry in de Franse Alpen. Daar zijn regelmatig tentoonstellingen. | |
| 1516 | De hele lijkwade wordt nageschilderd op het formaat 144 cm x 33 cm. Hierop zijn de 4 brandgaten te zien, die ook te zien zijn op het Pray Manuscript te Boedapest. Het schilderij wordt bewaard in het Belgische Lier. | |
| 1532 | Brand in de kapel van Chambéry. De lijkwade loopt schroeivlekken, grote brandgaten en waterschade op. | |
| 1534 | Herstelwerkzaamheden aan de lijkwade. | |
| 1578 | De lijkwade verhuist naar Turijn. | |
| 1898 | Tentoonstelling van de lijkwade. Amateurfotograaf Secondo Pia fotografeert de lijkwade. Hij ontdekt dat de lijkwade een soort fotonegatief is, met veel meer detailinformatie dan verwacht. | |
| 1902 | Paul Vignon publiceert zijn boek The Shroud of Christ. Agnost en hoogleraar Anatomie Yves Delage houdt een lezing voor de Franse Academie in Parijs, waarin hij positief spreekt over de echtheid van de lijkwade. 2 dagen later kopt de Parijse editie van de New York Herald: Photographs of Christ’s Body found by science, maar 4 dagen daarna: Scientists Denounce Turin’s Holy Shroud. M. Leopold Delisle tells Academy of Inscriptions “the claim has not been proved”. | |
| 1931 | Beroepsfotograaf Giuseppe Enrie fotografeert de lijkwade scherper. | |
| 1939 | De lijkwade wordt verstopt in de abdij van Montevergine. | |
| 1946 | Italië schaft het koningschap af en wordt een republiek. De lijkwade verhuist weer terug naar de kathedraal van Johannes de Doper in Turijn. | |
| 1969 | De eerste kleurenfoto van de lijkwade wordt gemaakt door Giovanni Battista Judica-Cordiglia. | |
| 1973 | Er worden door Dr. Max Frei uit Zurich monsters genomen van het oppervlak van de lijkwade ter onderzoek. De monsters bevatten volgens hem stuifmeelkorrels, die afkomstig zijn uit Israël, Klein Azië, Constantinopel, Frankrijk en Italië. | |
| 1976 | John Jackson en andere NASA-wetenschappers tonen m.b.v. een VP8 Image Analysing Computer aan dat een foto van de lijkwade driedimensionale informatie bevat. | |
| 1978 | Het STURP onderzoeksteam wordt gevormd (STURP = Shroud of Turin Research Project). Het team krijgt 60 uur om de lijkwade te onderzoeken. Doel is om te onderzoeken hoe het beeld op de lijkwade is ontstaan. | |
| 1979 | Historicus en kunstliefhebber Ian Wilson publiceert het boek The Turin Shroud (De lijkwade van Turijn). Hierin zet hij o.a. uiteen, waarom het kleed van Edessa en de lijkwade van Turijn dezelfde doek zijn. | |
| 1980 | John H. Heller en Alan D. Adler hebben bloed geïdentificeerd in de vermeende bloedvlekken op de lijkwade. | |
| 1981 | Het STURP team komt met conclusies:
Er zijn geen pigmenten, verven, kleurstoffen of vlekken op de vezels gevonden. De lijkwade bevat een afbeelding van een gegeselde, gekruisigde man. Het is geen product van een kunstenaar.
De afbeelding bevat volgens een VP-8-beeldanalysator unieke, driedimensionale informatie.
De bloedvlekken bevatten hemoglobine en albumine. Het is nog steeds een mysterie hoe het beeld tot stand is gekomen. Driedimensionale beelden zijn inmiddels beter te zien op Shroud of Turin in 3D (als film) en op www.sindonology.org (met een rood-groen bril - linkeroog rood, rechteroog groen). | |
| 1983 | Umberto II van Savoye,
ex-koning van Italië, sterft en laat de lijkwade na aan het Vaticaan, mits deze in de kathedraal van Turijn zal blijven bewaard. Archeoloog William Meacham komt in het artikel The Authentication of the Turin Shroud: An Issue in Archaeological Epistemology tot de bijna onontkoombare conclusie dat de lijkwade van Turijn het stuk linnen is dat is gebruikt om het lichaam van Christus te omhullen. | |
| 1986 | Alan D. Adler schrijft de rode kleur van de bloedvlekken toe aan de aan de buitengewoon hoge hoeveelheid bilirubine in dit bloed. | |
| 1988 | Op 3 stukjes omstreden doek, vlak naast een zichtbare reparatie, wordt koolstofdatering toegepast om de leeftijd van de lijkwade te onderzoeken. De onderzoekers concluderen op grond van de C14-datering dat de lijkwade dateert uit de periode 1260-1390 AD. | |
| 1996 | Technisch fotograaf Barrie Schwortz start de website www.schroud.com. | |
| 1997 | Forensisch patholoog Robert Bucklin beoordeeld de lijkwade uitvoerig. Volgens hem is het geen onredelijke conclusie om te stellen dat historisch gezien slechts één persoon dit heeft ondergaan: Jezus Christus. | |
| 1999 | Volgens botanicus professor Avinoam Danin van de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem suggereert onderzoek aan sporen van stuifmeel en van afbeeldingen van bloemen op de lijkwade van Turijn dat deze afkomstig is van een gebied rondom Jeruzalem. Twee soorten stuifmeelkorrels zijn ook gevonden op de zweetdoek van Oviedo. | |
| 2000 | Joseph G. Marino en M. Sue Benford vinden aanwijzingen dat de monsters van de C14-datering een lap stof van de 16e eeuw bevatten. | |
| 2002 | Textielrestaurateur en textielhistorica Mechthild Flury-Lemberg restaureert de lijkwade. Hier uitvergrote kleurenafbeeldingen van de gerestaureerde lijkwade. | |
| 2003 | Volgens Raymond N. Rogers en Anna Arnoldi is een maillardreactie een mogelijke verklaring van de beeldvorming op het linnen. | |
| 2005 | Raymond N. Rogers toont in zijn laatste publicatie aan dat de C14-datering, die is uitgevoerd op de lijkwade van Turijn, niet betrouwbaar is, omdat daarvoor stukjes van de lijkwade zijn gebruikt, die niet louter tot de oorspronkelijke lijkwade behoorde. De monsters bevatten naast linnen vezels ook katoenen vezels en een coating. | |
| 2008 | Haltadefinizione maakt
HD foto’s (met watermerk)
van de lijkwade en stelt ze via een app beschikbaar voor iPad en iPhone.
Voor een vereenvoudigde versie
(niet HD) op het web, zie www.sindone.org. Benford, M. Sue, and Joseph G. Marino schrijven "Discrepancies in the radiocarbon dating area of the Turin Shroud." in Chemistry Today 26.4 (2008): 4-12. Hierin staan nieuwe aanwijzingen dat de koolstof14 datering van 1988 ongeldig was. | |
| 2009 | Luigi Garlaschelli claimt te hebben uitgevonden hoe een middeleeuwse vervalser de lijkwade van Turijn gemaakt zou kunnen hebben.
Hij heeft echter het bloed aangebracht na het maken van de afbeelding, waardoor er afbeelding onder het bloed kan zitten. Thibault Heimburger weerlegt de claim van Luigi Garlaschelli om meerdere redenen. | |
| 2010 | Thibault Heimburger en Giulio Fanti weerleggen de claim van Luigi Garlaschelli uitvoerig. G. Fanti e.a. tonen aan dat, op het bloed na, de afbeelding bestaat uit een zeer oppervlakkige verkleuring (0,2 μm, 200 nm) van de buitenste vezels van het linnen. Dat correspondeert met de dikte van een celwand van een linnen vezel. Een linnen draad bevat zo’n 200 vezels. Volgens textielrestaurateur en textielhistorica Mechthild Flury-Lemberg is er niets dat de authenticiteit van de lijkwade tegenspreekt. | |
| 2012 | Paolo Di Lazzaro e.a.
(PDF)
publiceren dat met een zeer korte puls van ultraviolet laserlicht (0,193 μm) het mogelijk is om een latente, lijkwade-achtige verkleuring tot stand te brengen op een linnen doek. Kunsthistoricus Thomas de Wesselow claimt in zijn boek The Sign (Het Teken) op zowel historische als artistieke gronden dat de lijkwade van Turijn de authentieke lijkwade van Christus is. | |
| 2013 | Giulio Fanti, verbonden aan de universiteit van Padua, dateert de lijkwade van rond 33 AD. | |
| 2014 | Daniel Scavone beschrijft een aantal documenten van Constantinopel, die bewijzen dat het kleed van Edessa, dat zich van 944-1204 in Constantinopel bevond, de lijkwade van Turijn is. | |
| 2015 | Ray Schneider presenteert de online cursus The Shroud of Turin an Enduring Mystery in de vorm van 5 PowerPoints: Introduction, Science Encounters the Shroud, History, Skeptics & Image Formation en Integration & Conclusions. | |
| 2017 | Het Turin Shroud Center of Colorado maakt
een kritische samenvatting van waarnemingen, data en hypotheses versie. Elvio Carlino, onderzoeker van het Instituut van Kristallografie in Bari, Italië, zegt dat het bloed op de lijkwade hoge concentraties creatinine en ferritine bevat. Deze stoffen worden vaak aangetroffen in het bloed van mensen die trauma’s hebben doorstaan. | |
| 2018 | Matteo Borrini en Luigi Garlaschelli beweren in het artikel A BPA Approach to the Shroud of Turin
dat de bloedvlekken niet realistisch zijn en dat de lijkwade daarom nep moet zijn. Het artikel van Borrini en Garlaschelli wordt weerlegt door Alfonso Sánchez Hermosilla, M.D., Forensic Anthropologist, in zijn artikel Answer to the Article 'A BPA Approach to the Shroud of Turin' en door Mark Antonacci in zijn artikel An Unrealistic Approach and Analysis of the Blood Flows on the Shroud of Turin en door Adam Lusher in zijn artikel Turin Shroud: Believers hit back in almighty row over whether famous piece of cloth really did contain Jesus' body. Zie ook http://www.shroud.com/latebrak.htm#debunk. | |
| 2019 | T. Casabianca, E. Marinelli, G. Pernagallo en B. Torrisi hebben in 2017 de onbewerkte gegevens van de C14-analyse van 1988, gepubliceerd in Nature in 1989, bij het British Museum opgevraagd. Volgens hun publicatie in Wiley Online Library suggereert statistische analyse van het Nature-artikel en de ruwe gegevens sterk dat homogeniteit ontbreekt in de gegevens en dat de procedure moet worden heroverwogen. Casabianca stelt o.a.: The tested samples are obviously heterogeneous (many different dates), and there is no guarantee that all these samples, taken from one end of the sheet (Shroud), are representative of the whole fabric. It is therefore impossible to conclude that the Shroud of Turin dates from the Middle Ages. | |
| 2020 | Joseph G. Marino schrijft het boek The 1988 C-14 Dating Of The Shroud of Turin: A Stunning Exposé. Updates te zien op http://newvistas.homestead.com/The-1988-C-14-Dating-of-the-Shroud-of-Turin--a-Stunning-Expos-.html (De 1988 C-14-datering van de lijkwade van Turijn: een verbluffende expositie). |