Afghanistan
Eind augustus hebben de VS en hun bondgenoten zich razendsnel uit Afghanistan teruggetrokken. De aftocht op zich was niet zo verbazingwekkend;
in 2009 had de toenmalige Amerikaanse vicepresident Biden al aangegeven dat hij terugtrekking wilde. Maar de manier waarop het gegaan is, heeft velen geschokt.
De ordentelijke deal, die President Trump vorig jaar met de Taliban en de Afghaanse president Ghani over de aftocht had afgesproken, werd genegeerd.
De snelle terugtrekking van de NAVO had niet alleen tot gevolg dat voor miljarden aan wapens voor de Taliban werden achtergelaten. Maar ook veel tolken en andere voor de NAVO werkzame Afghanen bleven onbeschermd achter.
In Nederland veroorzaakten dit het aftreden van de demissionaire ministers Kaag en Bijleveld.
De verkregen vrouwenrechten zijn in Afghanistan inmiddels ingetrokken. Het land is bereid om diplomatieke betrekkingen aan te knopen met alle landen, behalve met Israël. Afghanistan is weer een streng islamitisch land geworden.
Amerika heeft zich door de razendsnelle terugtrekking met achterlating van wapens en mensen een papieren tijger getoond. Israël heeft geleerd dat het niet altijd kan rekenen op de Verenigde Staten, om zijn veiligheid te garanderen.
Samenwerking is er nog wel. Zo hebben de VS met Israël, India en 5 Europese landen eind oktober in de Negev woestijn een heel geavanceerde luchtmachtoefening gehouden.
Boosterdwang in Israël
Eind vorig jaar was Israël al voortvarend begonnen met het vaccineren van de bevolking. De hoop was dat in de lente alle coronamaatregelen niet meer nodig zouden zijn.
De cijfers gingen immers de goed kant uit. Maar vanaf het begin van de zomer begon het aantal ziekenhuisopnames onverwachts weer te stijgen, ondanks het feit dat toen bijna 60% van de bevolking volledig gevaccineerd was.
Volgens premier Naftali Bennett neemt de bescherming van de vaccinatie na een half jaar af en wil hij dat iedere dubbel gevaccineerde een boosterprik krijgt.
De Amerikaanse dr. Anthony Fauci is het met Bennet eens, maar medische wetenschappers zijn hierover van mening verdeeld.
Volgens The Lancet1 beschermen 2 Pfizerprikken namelijk na een half jaar nog steeds 93% tegen ziekenhuisopname door de deltavariant.
De WHO ziet bovendien liever dat de boostervaccins worden gegeven aan arme landen, die over te weinig vaccins beschikken.
Desondanks is Israël in augustus begonnen met het geven van boostershots (3e en volgende prikken) om de afweer van de gevaccineerden fors te verhogen.
Om mensen te dwingen zich met boostershots te laten vaccineren, is vanaf 3 oktober de geldigheid van de QR-code, nodig voor allerlei activiteiten, beperkt tot 6 maanden na de laatste prik of 6 maanden na het herstel van Covid-19.
Leraren zonder groen paspoort mogen dan geen onderwijs meer geven en worden gekort op hun salaris, tot onvrede van de Israëlische vakbond van leraren.
Op 3 oktober waren er felle demonstraties tegen dit coronabeleid.
De eenzijdige focus op vaccinatie heeft vragen opgeroepen in Israël2.
Er zijn daar tegen corona diverse medicijnen ontwikkeld, die bij nog wat kleinschalige onderzoeken zeer effectief bleken te zijn bij behandeling van ziekenhuispatiënten,
zoals REGEN-COV, EXO-CD24 (95% effectief) en Allocetra (90% effectief). De laatste twee zijn niet alleen heel effectief, maar ook goedkoop.
Waarom werd deze schijnbaar effectieve medicatie zo lang bewust onthouden aan veel te veel patiënten?
Waarom nadruk op Covid-vaccins als er medicijnen zijn? vraagt Israël Today zich af.
Syrië
Onder de regering van Netanyahu had Israël toestemming van Rusland om Iraanse doelen in Syrië te bombarderen.
Maar nadat een nieuwe Israëlische regering was gekomen onder leiding van Naftali Bennett verdween de Russische goedkeuring en werd gedreigd met het afvuren van Russische raketten op Israëlische vliegtuigen.
Inmiddels heeft de Israëlische minister van Buitenlandse Zaken Yair Lapid echter in Moskou gesproken met zijn Russische tegenhanger.
In een gezamenlijke persconferentie is toen gezegd dat de Israëlische luchtmacht weer dezelfde vrijheid van opereren in Syrië heeft als voorheen.
Rusland wil niet dat Syrisch grondgebied wordt gebruikt voor acties tegen Israël of andere landen.
Azerbeidzjan
Er zijn spanningen tussen Azerbeidzjan en Iran. Dankzij wapenhulp van Israël en Turkije is Azerbeidzjan er vorig jaar in geslaagd om een aanzienlijk deel van Nagorno-Karabach op Armenië te heroveren.
Vooral de Israëlische zelfmoord-drones zijn cruciaal geweest voor het verloop van deze oorlog.
Sinds die tijd zijn er spanningen tussen Iran en Azerbeidzjan. Iran was gewend om met vrachtwagens goederen naar Armenië te transporteren via Nagorno-Karabach. Maar dat grondgebied is nu onder beheer van Azerbeidzjan. Iraanse vrachtwagenchauffeurs hebben sindsdien te maken met hoge transportbelastingen en andere belemmeringen voor dat gebied.
Iran is ook verbolgen over Israëlische aanwezigheid in Azerbeidzjan. Hoewel de Azerische minister van buitenlandse zaken de aanwezigheid van Israëlische troepen in het grensgebied met Iran ontkent,
heeft Iran grote militaire oefeningen gehouden aan de grens met Azerbeidzjan. De impliciete mededeling daarvan aan Bakoe is: “We weten wat jullie doen”.
Als reactie daarop hebben Azerbeidzjan en Turkije gezamenlijke militaire oefeningen gehouden in de Azerische exclave Nachitsjevan.
De boodschap daarvan is duidelijk: “Een aanval op Azerbeidzjan betekent oorlog met Turkije”. En dat zal Iran niet aandurven.
De Ezechiël oorlog?
Een Israëlische aanval op Iran hoeft nog niet de oorlog van Ezechiël 38 in te houden. Israël woont nu immers niet in gerustheid (Ezechiël 38:4).
Dat kan echter veranderen als Iran geen (aanstaande) atoommacht meer zal zijn. Bovendien is Soedan (Cusj - Ezechiël 38:5) momenteel bevriend met Israël.
Wat wel het geval is dat, door de snel stijgende energieprijzen, Israëls gasvoorraden een nog aantrekkelijker buit vormen om geroofd te worden (Ezechiël 38:12).
Dat kan de arme landen uit Ezechiël 38, ondanks onenigheid nu, toch doen overhalen om gezamenlijk een aanval op Israël uit te voeren.
Voorbede
In de tussentijd mogen we blijven bidden voor de vrede in het Midden-Oosten. Niet alleen in Israël wonen volgelingen van Christus.
Zelfs in Iran wonen veel christenen en veel Iraniërs hebben een afkeer van het Iraanse regiem en houden van Israël.
Laten we bidden dat ook de machthebbers en de Iraanse Revolutionaire Garde in aanraking komen met het evangelie en de Heer leren kennen.
Kees Noorlander