Amnesty International
Dit jaar heeft Amnesty International een ruim 200 pagina's tellend rapport uitgebracht, getiteld: Israel's apartheid against Palestinians. Met deze aanstootgevende term wordt Israël beschuldigd van een bijna ongeëvenaarde immoraliteit. Het rapport betoogt dat de internationale gemeenschap de plicht heeft om Israël ter verantwoording te roepen. De facto roept het op tot ontmanteling van de Joodse staat en draagt het bij tot wereldwijde stemmingmakerij tegen Israël.

Israëlische Apartheid?
Zo wordt Israël beschuldigd van apartheid, omdat het de Palestijnse vluchtelingen van 1947-1949 niet wil laten terugkeren naar Israël. Onvermeld in het rapport is dat zij vluchtelingen zijn geworden door de Arabische opstand tegen het VN verdelingsplan van Palestina (VN-resolutie 181) van 1947, waarin Palestina werd verdeeld in een Arabische en een Joodse staat. Terugkeer van deze Arabieren zou een einde maken aan de staat Israël als Joodse staat. En dat is precies wat Amnesty wil. Deze organisatie keurt af dat Israël een Joodse staat, met een Joodse meerderheid, wil blijven. Daarmee verwerpt Amnesty het internationaal recht van 1947, dat zo’n Joodse staat juist toestaat, en VN-resolutie 46/86 van 1991, dat stelt dat zionisme geen racisme is.

Misplaatste kwalificatie
Amnesty negeert ook dat veel Israëlische maatregelen zijn genomen vanwege de Palestijnse terreurdaden. Deze NGO gaat erg ver in haar veroordeling van Israël. Zo wordt zelfs veroordeeld dat voor Arabische Israëliërs (door Amnesty ten onrechte als Palestijnen aangeduid) geen militaire dienstplicht geldt, zij hebben het voorrecht te mogen kiezen voor militaire dienst. Veel Arabische Israëliërs zijn het helemaal niet eens met de misplaatste kwalificatie “apartheid” en kiezen vrijwillig voor militaire dienst. Amerika en diverse Europese landen, zoals Duitsland, Oostenrijk, Tsjechië en het VK, hebben dan ook afstand genomen van Amnesty’s rapport.

Ongeloofwaardige rapporteur
Tekenend voor de selectieve verontwaardiging van Amnesty is dat deze organisatie de ernstige vervolging, soms ten dode toe, van ex-moslims in islamitische landen niet als apartheid veroordeeld. Ook wordt de hevige onderdrukking van Oeigoeren door China niet als apartheid bestempeld. Het Palestijnse verbod, om grond aan Joden te verkopen, benoemt Amnesty ook niet als apartheid. Daarbij is Amnesty een organisatie die zelf is beschuldigd van intern racisme en een giftige werkomgeving. Dit alles diskwalificeert Amnesty International als geloofwaardige rapporteur van misstanden in de wereld.

Koeweit
Minder steun lijken de Palestijnen te krijgen van Koeweit. Ahmed Al-Jarallah, hoofdredacteur van de Koeweitse krant Arab Times, heeft in een krantenartikel opgeroepen om de betrekkingen met Israël te normaliseren en de Palestijnen niet meer te steunen. Die tonen immers keer op keer stank voor dank. Hij schrijft dat de Palestijnen Golfstaten vervloeken en beledigen, en terrorisme tegen Golfstaten hebben aangemoedigd. Misschien wordt Koeweit de volgende Golfstaat, die zich aansluit bij de Abraham Akkoorden.

Turkije
De Turkse president Erdogan manifesteert zich de laatste tijd ook vriendelijker naar Israël. Er gaan geruchten dat zijn gezondheidstoestand niet goed is. Met de Turkse economie gaat het zeker niet goed. Er is veel inflatie in Turkije, waar de gewone bevolking steeds meer last van heeft. En volgend jaar zijn er presidentsverkiezingen. Om zijn tanende populariteit te keren, wil president Erdogan betere banden met Israël. De Israëlische president Isaac Herzog is al op staatsbezoek geweest.
Maar Israël is voorzichtig om meerdere redenen. Een betere relatie met Turkije mag niet ten koste gaan van de goede betrekkingen, die Israël heeft met Griekenland en Cyprus. Verder steunt Erdogan de Palestijnse terroristische organisatie Hamas verbaal en naar verluid met gastvrijheid in Turkije. Zolang Turkije Palestijnse terreurorganisaties blijft steunen, ligt het voor Israël niet voor de hand om de betrekkingen met Turkije flink aan te halen.
Erdogan heeft wel iets in de aanbieding voor Israël: hij is bereid om een Israëlische gasleiding naar Europa over land door Turks grondgebied te laten gaan. Dat is goedkoper dan de geplande EastMed-pijpleiding door de zee. Al enkele jaren staat deze pijpleiding gepland via de zeebodem vanaf het oosten van de Middellandse Zee naar Cyprus, vervolgens naar Kreta, Griekenland en dan via de Poseidon-pijpleiding naar Italië. Zo wordt Europa minder afhankelijk van Russisch gas.
Dit plan had de zegen van de Amerikaanse regering-Trump. De regering-Biden heeft de Amerikaanse steun hiervoor echter ingetrokken, naar verluid om Turkije te steunen. Turkije is immers hard nodig vanwege de opgelopen spanningen met Rusland. Maar in Israël vraagt men zich af of men te maken heeft met een wolf in schaapskleren. Israël is zo wel afhankelijk van Turkse grillen voor het transport van zijn aardgas naar Europa. Want als Erdogans stemming weer omdraait, kan Turkije de gasdoorvoer blokkeren. Dat vormt een dilemma.

Rusland
De Amerikaanse steun voor Turkije heeft wel effect. Conform het Verdrag van Montreux uit 1936 blokkeert Turkije voor Russische oorlogsschepen de toegang naar de Zwarte Zee vanuit de Middellandse Zee door de Dardanellen en de Bosporus. Turkije heeft vorig jaar ook Bayraktar TB2 drones geleverd aan Oekraïne. Deze gevechtsdrones zijn erg effectief tegen oprukkende tanks. Maar Turkije heeft geen sancties opgelegd aan Rusland en wil graag bemiddelen tussen Rusland en Oekraïne.

De houding van Rusland tegenover Israël is inmiddels verslechterd. Jarenlang heeft Rusland getolereerd dat Israël luchtaanvallen uitvoerde op Iraanse doelen in Syrië. Sinds Israël voorzichtig partij heeft gekozen voor de VS in de Oekraïne-crisis wil Rusland die luchtaanvallen echter niet meer. Daarbij heeft Rusland nog eens verklaard de Israëlische annexatie van de Golanhoogten niet te erkennen.
Desondanks herhaalde de Israëlische minister van Defensie Benny Gantz zijn toezegging om Iran uit Syrië te houden. Israël heeft de afgelopen jaren zijn militaire aanvallen in Syrië opgevoerd, die bijna altijd gericht waren op de Iraanse verschansing via de terreurvolmachten van Teheran in de regio.

Israël zit in een spagaat. Enerzijds wil het de Amerikaanse steun niet verliezen. Maar anderzijds wil het Rusland niet verder tegen zich in het harnas jagen. Israël doet daarom ook niet mee met alle sancties tegen Rusland en levert Oekraïne geen Pegasus spionagesoftware.
De Israëlische premier Bennet is na de Russische aanval op Oekraïne zelfs de eerste regeringsleider, die bij president Poetin op bezoek is geweest. Israël probeert namelijk ook te bemiddelen tussen Rusland en Oekraïne. De Oekraïense president Zelenski heeft inmiddels toegezegd dat Oekraïne dient af te zien van NAVO-lidmaatschap.

Aliyah Oekraïense Joden
De Russische aanval op Oekraïne heeft tot gevolg dat de emigratie van Oekraïense Joden naar Israël in een stroomversnelling is geraakt. Joden worden met bussen vervoerd naar veilige luchthavens in Oost Europa, ook Christenen voor Israël werkt hier aan mee. Door de oorlog worden deze Joden weggejaagd uit Oekraïne naar Israël. Zo wordt Jeremia 16:15-16 nader vervuld.

Keerzijde sancties
De westerse sancties tegen Rusland hebben naast schade aan de Russische economie ook andere gevolgen. Niet-westerse landen worden zo aangezet om hun handel in andere munteenheden dan dollars en euro’s af te rekenen. Rusland wil gasbetalingen in Roebels. Saoedi-Arabië wil een deel van haar olieverkoop afhandelen in Chinese yuan i.p.v. in dollars. Dat vindt Amerika niet fijn, maar Saoedi-Arabië is, net als Israël, ontevreden over de toegefelijke Amerikaanse houding naar Iran. Dat bewerkt toenadering tot China. De Chinese president Xi Jinping is al uitgenodigd voor een staatsbezoek aan Saoedi-Arabië in mei.

Hongersnood
De Oekraïne-crisis en de sancties hebben tot gevolg dat Rusland en Oekraïne ernstig belemmerd worden om belangrijke landbouwproducten als graan, veevoer, kunstmest en zonnebloemolie te produceren en te exporteren. Ook zullen energieprijzen fors stijgen. Dat kan fnuikend zijn voor de wereldeconomie en de wereldwijde voedselvoorziening. Er dreigt verschrikkelijke hongersnood, vooral voor arme mensen in kwetsbare landen in Afrika en het Midden-Oosten. Die hongersnood kan deel uitmaken van het begin der weeën, voorafgaand aan de grote verdrukking (Matteüs 24:8).

Kernwapenwedloop
Oekraïne heeft in 1994 zijn kernwapens aan Rusland overgedragen in ruil voor een niet-aanvalsverdrag, opgetekend in het Memorandum van Boedapest. Dit zijn loze woorden van Rusland gebleken, wat andere landen ontmoedigt om af te zien van kernwapens. Daarbij is Iran duidelijk bezig met ballistische raketten en voorbereidingen voor atoombommen. Zo voelen steeds meer landen zich bedreigd, met name Turkije, Egypte en Saoedi-Arabië. Zij overwegen ook om kernwapens aan te schaffen.
Het wordt zo niet veiliger in de wereld en de kans op een kernoorlog wordt groter. Dit kan er voor ongelovigen beangstigend uitzien. Maar wij kunnen uitzien naar de komst van de Heer Jezus en naar de vreugde die voor ons ligt, als we Hem zien van aangezicht tot aangezicht. In de tussentijd mogen we getuigen van de Heer en bidden voor overheden, vervolgden, verdrukten en hulpverleners.

Kees Noorlander

©